Τέχνη είναι να ανοίγεις το ψυγείο σου να πιεις ένα ποτήρι νερό και να πετάγεται από μέσα ένα σμήνος από χρωματιστές πεταλούδες της Γουατεμάλας και φτερουγίζοντας να γράφουν στον απέναντι τοίχο τη λέξη «καλημέρα». Ή να βάζεις το χέρι στην τσέπη του παλτού σου και να βγάζεις ένα μικρό κινέζικο δράκο του 13^ου αιώνα έξαλλο που τον ξύπνησες, να ξερνάει φωτιά και ασήμι, βρίζοντας να σου καίει το δέρμα και μετά να κουρνιάζει στη χούφτα σου μέχρι να αποκοιμηθεί. Ή πάλι να ακουμπάς ένα κόκκινο κοχύλι της Μαδαγασκάρης στο αυτί σου και να νιώθεις την ανάσα της Αφροδίτης να σου ψιθυρίζει γλυκόλογα του βυθού και της αλμύρας, ενώ το κορμί σου πάλλεται σαν τη λύρα του Απόλλωνα στάζοντας μέλι και γάλα σε πορφυρά στόματα που αφήνουν μισάνοιχτα ντροπαλές παρθένες του Ολύμπου.

5/11/2013